Masaüstü teknoloji ile uzun süre zaman geçiren toplum, mobile bağlandığı kadar masaüstü teknolojilere bağlılık göstergesinde bulunmadı. Google, bu durumun sebeplerini araştırınca ortaya "Duygusallık" gibi bir sonuç çıktı.
Her şeyden önce "yakınlık" duygusunun doğrudan duyguları harekete geçirmesi ve duygusal bağlılığın ortaya çıkması neredeyse işin başı denebilir. Zaten Türk Kültüründe de "Gözden uzak, gönül ırak" denir. Tam da bu sözün bir örneği olarak mobil, göze yakınlığı sebebiyle gönüle yakınlık avantajını elde etmiş bulunuyor.
Bir diğer etken "kontrol" etkisi. Parmağının ucuyla dünyada neler olup bittiğine ulaşan insanlar, kontrolü ele geçirdiği fikrine sahip oluyor. Bu da "yakınlık" hissini tetikliyor. "Madem kontrol bende, o halde görüşebiliriz." düşüncesi, mobilde daha cesur adımların atılmasına yol açıyor.
Diğer yandan masaüstü teknoloji, masada oturmayı zorunlu kılan bir yapıya sahip olduğu için masa başında yapılan her "şey" insanoğlu tarafından "iş" olarak algılanıyor. Mobil ile otururken, yatarken, gözünü uykudan yeni açmışken, uyumadan biraz önce iş postalarına bakılsa bile bu durum insanoğlunda "iş" hissini güçlü bir şekilde tetiklemiyor.
"Kolaylık" mobilin sunduğu bir diğer avantaj. Şöyle ki; bir alışveriş sitesinde sepet, ağzına kadar doldurulabilir, sonra hesaplama yapılıp içinden ayıklama yapılabilir. Bir sepetteki eşyaları boşaltmak, şuraya buraya eşyaları saçmak ama toplamamak gibi bir keyfi insanlara yaşatıyor. Bir şeyleri kenara itmek, dağınıklığından sorumlu olmamak keyfi, mobilin sunduğu kolaylığı perçinleyen duygusal his.
"Akılda kalıcılık" hissi ise yine parmak ucu ve dokunma etkileşiminin ortaya getirdiği bir sonuç olarak görülüyor. masaüstü uygulamada klavye ve fare zorunluluğu, bilgisayar ile arada bir mesafe oluşturuyor. Bugün hâlâ en muhteşem dizüstü bilgisayarların bile mobilde olduğu gibi bir duygusallığı yakalayamamasının sebeplerinden biri bu. Yani mobilin parmak ve doğrudan el içinde kullanımı, akılda kalıcılığı sağlayan bir unsur.
